In memoriam

Peter – Jan (de boer) – Fred (de kolonel) – Fred (bouwvakker) – Just Thomassen – Cobus – Theo – Henk (flesje bier)
Gerard (Swiebertje) – Ton Claessens – Bertus van de Brink ( de Beer) – Jan Klinkhamer.

Het paradijs is niet meer.

In de wijk Overvecht te Utrecht, dichtbij het grootwinkelcentrum, omzoomd door de Lemnos-, Lipsos-, Zamenhof-  en Marnedreef ligt een prachtig stukje natuur. Vooral `s zomers als alles weer groen is, is het een mooi uitzicht over het water.
Er is echter iets vreemds aan de hand met dit ‘paradijsje’.

Zo’n vijf jaar geleden was het er tijdens mooi weer altijd druk langs de waterkant. Haast elk vrij plekje was bezet door een sportvisser en het gras werd druk bezocht door zonaanbidders.
Het krioelde er van de eenden, welke in het voorjaar een drom jongen om zich heen hadden zwemmen. De zwaluwen scheerden over het water en in de bomen was het een gekwetter van jewelste door alle soorten vogels.
Kom je er nu `s zomers op een mooie dag dan zit er hooguit een enkele visser; eenden zijn zeldzaam en zwaluwen zijn er al helemaal niet meer.

Van de vissers die er altijd zaten zijn er maar liefst 15 overleden, bijna allemaal aan kanker en daar zaten mannen bij die nog geen 50 waren. Dit zijn alleen de mensen die ik zelf kende, waarschijnlijk zijn het er meer.

De vogelstand is geminimaliseerd.

In 1997 zat het, onder de dakranden van de drive-in woningen aan de Lemnosdreef vol met zwaluwnesten. Er zit er nu niet één meer. Andere vogels zoals de Vlaamse Gaai zijn er al jaren niet meer gezien. De zwermen mussen zijn verdwenen. Wat rest zijn de kraaien en eksters.
De visstand en ander leven in het water is sterk achteruit gegaan. Eerst verdwenen de zoetwaterkreeftjes, daarna de alvers. Het water was rijk aan snoek, nu is het een zeldzaamheid als je er een vangt. Langs de kant zaten grote baarzen je aan te kijken en te wachten tot je een visje teruggooide; ze zijn verdwenen. Vier jaar geleden heeft de visvereniging er een groot aantal karpers uitgezet, we hebben ze in de loop der jaren allemaal boven zien drijven. Ze hebben het niet gered.

In het water krioelde het van het leven, allerlei torretjes en waterspinnen waren er te bewonderen, allemaal weg. Zelfs de muizen en ratten zijn verdwenen. Als je tegen het donker nog aan het vissen was kwamen de ratten altijd nieuwsgierig kijken of er wat te halen was en gooide je een korstje brood in het water dan waren ze er als de kippen bij.

Ook verschillende bomen bleken niet gezond meer. De twee mooiste treurwilligen, welke over het water hingen en sfeerbepalend waren, bleken ziek. Een is er kapotgewaaid en de gemeente heeft hem verwijderd, de andere is zo kaal gesnoeid dat hij niet meer te zien is.

Wat is er aan de hand?

Het is eigenlijk allemaal begonnen nadat er aan alle zijden van het water zendmasten op de flats werden geplaatst voor de mobile telefoons. Een paradijsje veranderde in een plek waar je beter niet te lang achtereen kunt vertoeven.

In April 2004 zijn daar ook nog UMTS antenne’s bijgeplaatst. We moeten wat over hebben voor ons telefoontje.
Is er eigenlijk wel eens onderzoek gedaan naar de hengelsporters, tenslotte zitten zij met een antenne van soms wel 13 meter in hun handen. Vooral als deze hengels nat zijn, geleiden ze uitstekend.